Op een kruk, bij de deuropening, ontvang ik wereldburgers in mijn lokaal. Bewust op een kruk of stoel, zodat ik op ooghoogte zit als we elkaar ontmoeten. Bij de één is dat een groet, bij de ander een high five en de volgende wil even iets met mij delen. Een vrolijke meid staat voor me en groet mij vriendelijk. Ze buigt zich naar mij toe en fluistert: ‘Meester, mag ik in de kring straks iets bijzonders vertellen?’
Het duurt nog even voordat we allemaal in de kring zitten en ondertussen ben ik aardig nieuwsgierig geworden naar haar verhaal. Dan is ze eindelijk aan de beurt en gaat ze er goed voor zitten. ‘Ik heb gisteravond een hele grote ontdekking gedaan. Ik ben erachter gekomen dat ik in Amerika ben ontstaan!’
Zo, dat is eruit. Glimmend kijkt ze mij aan. Ik lach terug, dat is tenminste nog eens nieuws! Maar haar klasgenoten zijn minder tevreden. ‘Huh, geboren bedoel je, denk ik!’ Maar ze houdt voet bij stuk en zegt: ‘Nee, echt ontstaan.’
Niet begrijpend worden dan alle ogen op mij gericht.
Ik stel me heel naïef op en vraag haar wat het betekent als je in Amerika bent ontstaan. Blijkbaar zat ze op die vraag te wachten, want ook hier heeft ze een antwoord op: ‘Nou mijn vader en moeder waren op vakantie in Amerika en toen ze terugkwamen zat ik als kleine baby in haar buik. Dat wist ik niet, maar daar ben ik gisteravond achter gekomen.’
Nog steeds is het woord ‘ontstaan’ nog niet echt helder, dus ik vraag door. En dan volgt haar prachtige uitleg: ‘Eerst was ik een zaadje in papa’s buik. Toen gingen papa en mama knuffelen en kwam ik in mama’s buik. Daar groeide ik totdat ik geboren werd. En dat eerste stukje was dus in Amerika.’
Wauw! Wat een gaaf en leerzaam moment voor de klas. Iedereen die er rijp voor is pikt het op, de rest vergeet het weer. Ik had het niet beter kunnen uitleggen dan deze achtjarige kleine Amerikaan.
