Mijn hoofd zit vol. Vol met namen, heel veel namen, en ik merk dat dat zo langzamerhand voor problemen gaat zorgen. Het komt steeds vaker voor dat ik niet op een naam kan komen. Soms wil de juiste naam me helemaal niet te binnen schieten en soms twijfel ik of de juiste naam nu Justin, Jordan, Julius of Jorian is.
Ik heb er eens even een korte berekening op losgelaten en na zo’n 42 jaar in het onderwijs heb ik zo’n 1200 leerlingen in de klas gehad en al die namen, plus bijbehorende familieleden, in mijn hoofd opgeslagen.
Aanvankelijk waren er veel ‘gewone Hollandse’ namen op school, zoals Bas, Erik, Sandra, Jan, André, Ellen, Simone, Karin, Jeroen, Linda, Marian … én in mijn beginjaren waren er heel veel Marcels en Marco’s. Na verloop van tijd werden de namen wat exotischer: Angélica, Angela, Angel, Angelique, Shania, Jayone, Jason, Priscilla, Vanessa, Dylan, Günar, Zoë … en deden dubbele namen hun intrede: Rosa-Lee, Ine-Marije, Anne-Marije, Hannah-Beth, Erik-Jan, Jan-Pieter … waarna er vervolgens weer een periode kwam met eenvoudige en vaak korte namen: Koen, Emma, Bart, Job, Nikki, Joep … In mijn eigen jeugd heetten heel veel meisjes Yvonne, Ineke of Joke en veel voorkomende jongensnamen waren Martin, Peter en Kees. Kortom, ik kan een boek vullen met namen door de jaren heen.
Als je je voorstelt dat er allemaal laatjes in je hoofd zitten – ik vind dat een mooi beeld – zitten er in al die laatjes namen met bijbehorende informatie opgeborgen. Informatie uit de verschillende periodes van mijn leven, bestaande uit herinneringen, gebeurtenissen en gevoelens. Wat een rijkdom, wat een herinneringen, wat een namen en wat een vol hoofd met laatjes dus.
Nou goed, als dat dan de reden van mijn vergeetachtigheid is, dan … wat wilde ik ook alweer zeggen?
