Maakt het uit hoeveel kinderen er in de huishoek zijn? Bepaalt de juf met welk constructiemateriaal er deze week wordt gespeeld? Is het erg als een kind vier keer achter elkaar in de bouwhoek gaat? Moeten alle kinderen elke week dezelfde verplichte knutsel maken?
Deze vragen zetten mij tijdens een studiedag aan het denken en mijn antwoord is: nee, als er maar wordt gespeeld! Aan mij de taak om dat spel te begeleiden en de kinderen te stimuleren met verschillende materialen te spelen. Daarom doen we een experiment in de klas: het werkbord waarmee de kinderen over de hoeken en activiteiten worden verdeeld, verklaren we voor gesloten! De meisjes zijn dolblij. Twee weken lang wordt er elke dag gekleurd en geknutseld. Stapels werkjes gaan aan het eind van de week mee naar huis. Ouders reageren verbaasd: ‘Heb je alweer geknutseld?’
In de week erna introduceer ik het thema vervoer. Hiervoor heb ik aantrekkelijke hoeken ingericht: een zandtafel, een fietsenwinkel, een leeshoek met de nieuwste boeken over vervoer en een verkeerstafel met wegdelen, auto’s en verkeersborden. Nu zullen de meisjes wel iets anders kiezen dan knutselen… Helaas. Ze knutselen verder en zelfs naar de voorbeelden van vervoermiddelen die ik in het atelier heb gelegd, kijken de meesten niet om. Er is nu even genoeg vrij geknutseld, dus bedenk ik een plan. Ik haal de kleurplaten en tekenvellen weg en maak bakken met benodigdheden voor het knutselen van een vervoermiddel.
De meisjes kijken in de lege la met tekenvellen en zijn teleurgesteld. Pascalle laat zich echter niet uit het veld slaan. Ze pakt vouwblaadjes, een paar rietjes, plakband en een pot met stiften en gaat aan de slag. Wauw, denk ik, het eerste schaap is over de dam. Welk vervoermiddel zou ze maken?
Als ze klaar is, laat Pascalle me vol trots haar werk zien. ‘Kijk juf, Sinterklaas! En hier, een auto!’ Pascalle heeft een prachtige sint gemaakt (ja, in oktober) en op de achterkant een plakfiguur van een auto geplakt dat ze in de bak heeft gevonden. Ik kijk naar de schattige sint en schiet in de lach. Hier heb ik niks tegenin te brengen. Leve de kleutercreativiteit!
