Twijfelbuik

'En nieuwe school of niet, dat is toch altijd bijzonder.'

Daar ga ik. Zonnetje in de rug. Op de fiets richting school. Een nieuwe school voor mij. Met nieuwe kinderen. Nieuwe collega’s. Nieuwe ouders. Nieuwe methodes. Nieuwe gewoontes. In mijn eigen vertrouwde stad.

Terwijl ik doortrap, flitst het door mijn hoofd. Ergens in mijn achterhoofd. Zeurend. Kun je het nog wel? Zouden ze…? Ik trap wat harder. Natuurlijk kan ik het nog. Mijn hoofd is het ermee eens. Maar mijn buik twijfelt nog. Enigszins. De eerste dag van een nieuw avontuur. De start van een nieuw schooljaar. En nieuwe school of niet, dat is toch altijd bijzonder. Zo’n jaar dat voor je ligt. Met alle mogelijkheden. Als een vers, nieuw schrift. Terwijl ik de vogels hoor in het park waar ik langs fiets, dwalen mijn gedachten af. Naar de laatste week voor de vakantie op mijn oude school. Denk aan mijn groep 8. Brugklassers vanaf vandaag. Denk dat mijn buik niet de enige is met twijfels.

We ruimden die laatste dagen de klas op. Mijn lokaal als een georganiseerde bende. Ik in het midden van mijn klas tussen stapeltjes paperassen. Soms een aanwijzing gevend. En veel vaker een compliment. De kinderen als sjouwers, poetsers, sorteerders. Twee jongens sopten de laatjes uit. Kasten werden opgeruimd. Stiften werden getest door de meiden. Punten van potloden aangeslepen. Op elke tafel een plastic zak. Gevuld met uitgewerkte werkboeken en volle schriften.
Een van de sjouwers liep af en aan naar mijn auto met dozen met mijn eigen spullen en mappen. Soms liep er een klasgenoot mee. Dan liet hij trots de auto met de autosleutel even knipogen met de lampen. Lol. En zo maakten we schoon. Gooiden we weg. Sloten we af. Lieten los. Maakten we ruimte voor nieuwe verhalen.

Ik zet mijn fiets op slot en stap de school binnen. Met een kop koffie loop ik mijn lokaal in. Doosjes potloden. Nieuwe gummen. Stapeltjes nieuwe schriften liggen klaar voor moeilijke sommen en ingewikkelde dicteezinnen. En dan het geluid van kinderstemmen. Rustig komen de eerste kinderen van mijn groep de gang in. Gespannen gezichten. Buiken met twijfels. Ik begroet ze met een vrolijk goedemorgen. In de klas zoeken ze hun plek. Als ze er allemaal zijn, rol ik mijn stoel voor de groep en kijk de groep in. En dan weet mijn buik het ook weer heel zeker. Hallo groep 6! Op naar een schooljaar vol mooie, nieuwe verhalen!