Leerkracht van de maand
Naam: Sander Buijs
School: CBS De Kloostertuin, Assen
Groep: Groep 5/6
Na een periode van reizen en emigreren naar Noord-Toscane, waar hij samen met zijn gezin werkt aan een kleinschalige glamping, klushuis en verwilderde olijfgaard van twee hectare, staat meester Sander tijdelijk weer voor de klas in Assen. Hoe kijkt hij naar het onderwijs nu hij er even uit is geweest?
Je was een tijd uit het onderwijs vanwege jullie emigratie naar Italië en het reizen. Hoe was het om die vertrouwde onderwijsomgeving los te laten?
‘Dat was een grote overgang van functioneren in een gestructureerde omgeving, naar een situatie met totale vrijheid – maar wel met veel te doen. Als meester bereid je de dag voor, zet je alles klaar, en om half negen begint het programma. Die structuur geeft rust. Binnen dat vaste ritme kon ik heel creatief zijn. In Italië viel dat helemaal weg. We hadden ineens twee hectare land met een vervallen olijfgaard en oude wijngaard. Er waren grote plannen en enorm veel werk. Alles leek tegelijk te moeten gebeuren, zo wilde ik de tuin leefbaar maken, een moestuin opzetten, ons klushuis aanpakken, iets voorbereiden voor gasten… Daardoor snap ik nu nog beter waarom kinderen soms moeite hebben met plannen en prioriteiten.’
Vrijheid, blijheid?
‘De vrijheid, blijheid die ik in Italië ervaar, ervaar ik ook vaak voor de klas. Hoe je de vakken invult, lesgeeft en door de dag heen beweegt met de groep. Die vrijheid is heerlijk, dat merk ik ook nu weer.’
Als leerkracht ben ik altijd bezig kinderen te laten ervaren dat je alles kunt leren als je maar begint. In Italië heb ik dat moeten leven.
Wat heeft het wonen in Italië jou gebracht als mens, waren er verrassende inzichten?
‘Als leerkracht ben ik altijd bezig kinderen te laten ervaren dat je alles kunt leren als je maar begint, hoe moeilijk iets in het begin ook lijkt. In Italië heb ik dat moeten leven. Ik heb allerlei nieuwe dingen geleerd, zoals een muur stuken: dat eerste muurtje is echt niet zoals je hoopt, de volgende is beter. En het installeren van ons zonnepanelenset hield ik van tevoren voor onmogelijk, maar als je begint en het stap voor stap opbouwt, kom je er wel. Soms loop je vast, dan blijf je zoeken en doorgaan. En soms heb je ook gewoon hulp nodig om verder te komen, zoals met onze tractor. De monteur had het olielek binnen een paar uur gemaakt en legde mij uit hoe ik het de volgende keer zelf kon doen.’
Wat viel je op toen je na die periode afstand weer voor de klas stond?
‘Als je even uit het onderwijs bent, merk je hoe ver je weg bent van alle rompslomp: de vergaderingen, zorgoverleggen, administratie. Dat hoort erbij, maar het leidt soms af van waar het echt om draait: een leuke, interessante onderwijsdag neerzetten.
Als invaller kun je je veel meer richten op de kern. Je bereidt lessen voor, doet wat nodig is en hebt alleen contact met ouders als het moet. Dat maakt dat ik merkbaar leuker en energieker voor de klas sta. In een vast team komen er allerlei taken bij — commissies, MR, werkgroepen — en die maken het beroep soms zwaarder dan nodig.’
Want hoe is het om opnieuw voor een groep te staan?
‘Het voelde meteen heel vertrouwd! Kinderen komen ’s ochtends bij je met allerlei verhalen, dat is een leuke sfeer en je voelt je direct weer meester. Als invaller kom je vaak in klassen terecht waar iemand plotseling is uitgevallen. Dat zijn groepen die veel hebben meegemaakt en vaak meerdere leerkrachten hebben gehad. Dat merk je. Er is weinig rust in zulke klassen. Dan is het juist mooi om in korte tijd naar stabiliteit toe te werken, door goed les te geven en structuur te bieden. Dat zijn dankbare klussen: collega’s en ouders zijn blij en kinderen uiteindelijk ook met een vast gezicht.’
Nu combineer ik het door het jaar heen: een deel boer, een deel glamping-eigenaar én meester.
Tijdens het verbouwen kwam er vast ook wat hoofdrekenen voorbij. Zijn je rekenskills ingedut of juist opgefrist?
‘Haha, allebei een beetje. Ik heb jaren groep 7 gedaan, nu groep 5/6, dus het niveau is gemakkelijker rekenen. Dat komt goed uit. Maar tijdens het klussen haalde ik zelfs de stelling van Pythagoras weer tevoorschijn, om uit te rekenen hoe lang de trap moest worden en hoeveel treden erin moesten. En ik heb kubieke meters zitten berekenen voor het beton in het terras. Grappig hoe dat dan weer boven komt drijven.’
Wat was de beweegreden om tijdelijk terug voor de klas te gaan?
‘We bouwen in Italië aan een kleinschalige glamping en proberen een zo zelfvoorzienend mogelijk leven op te zetten. Dat is een avontuurlijk, ook financieel spannend pad. Maar toen het toeristenseizoen afliep, en met een peuter en een baby op komst, was het logisch om tijdelijk terug te vallen op een vak dat ik goed kan én leuk vind.
Als er in Italië een onderwijsbaan was geweest, had ik daar ook prima parttime voor de klas willen staan. Nu combineer ik het door het jaar heen: een deel boer, een deel glamping-eigenaar, én meester.’
Zou je andere leerkrachten een periode afstand of sabbatical aanraden?
‘Ik kan alleen voor mezelf spreken. Maar elke keer dat ik afstand neem — of dat nou een lange periode is of een zomervakantie — krijg ik nieuwe ideeën en helderheid.
In het onderwijs hebben we het geluk van die lange zomers; afstand zit al ingebakken in het vak. Ik merk dan ook niet dat ik door deze langere periode anders terugkom dan na een gewone zomervakantie. Het effect: je ziet weer scherper wat echt belangrijk is!’
Word ook leerkracht van de maand
Heb jij een bijzonder verhaal en wil je ook als leerkracht van de maand geïnterviewd worden? Of wil je een collega voordragen? Laat het ons weten op redactie@malmberg.nl.
