Ik kijk naar de stroom kinderen die de gang vult. Ineens, nu het januari is, lijken de leerlingen van groep 8 zoveel groter geworden. Alsof er eind december een sprintje getrokken is richting de puberteit. Hicham en Felice lijken allebei wel een kop groter en zelfs Jimmy, de kleinste jongen van de klas, lijkt minder klein. ‘Goedemorgen, juf!’ Ik schrik op uit mijn gemijmer en kijk in het lachende gezicht van Bas, die me trots vertelt dat hij alweer nieuwe schoenen nodig had.
Na de dagopening met kerst- en oud-en-nieuwverhalen gaan we over tot de orde van de dag. De werksfeer zit er meteen goed in. Tijdens de instructies doet iedereen goed mee en er wordt keihard gewerkt. De ochtend vliegt voorbij.
Als de kinderen na de pauze binnenkomen, stuiven Roxanne en Sem direct op me af. Hun houding zegt me genoeg: er is ruzie. Ik stuur de twee door naar hun plek en als iedereen zit, geef ik ze de kans om te vertellen wat er aan de hand is. Het blijkt over het voetbalveldje te gaan. Een paar kinderen van groep 7 weigerden om plaats te maken voor mijn leerlingen, iets waar ze natuurlijk hevig verontwaardigd over zijn.
‘Juf, we zijn echt klaar met die kleuters van groep 7,’ zegt Sem.
‘Ja, ze denken dat zij de baas zijn over het veldje,’ valt Roxanne hem vinnig bij, ‘maar wij zijn de oudsten van de school, hoor!’
Ik kijk haar doordringend aan en trek mijn wenkbrauw op. ‘En dus …?’
Roxanne kleurt en kijkt weg.
Groep 8. Het laatste jaar. De periode die voor ze ligt is leuk, maar ook zo spannend. Open dagen, snuffelstages, schooladviezen, toetsen, schoolkamp, musical. Afscheid nemen van je vertrouwde klas en school, op weg naar het nieuwe en onbekende. Het vertrek van de basisschool komt steeds dichterbij. Een week later brengen Justin en Sara verslag uit over de open dag van het voortgezet onderwijs. Rayan heeft een snuffelstage gehad, net als Liv, Roxanne en Tim.‘Het is een supergrote school, juf. Rox en ik zaten naast elkaar in een les. We kregen uitleg en mochten proefjes doen,’ vertelt Liv. Rayan spreekt over een ontelbaar aantal kluisjes en Tim is onder de indruk van de fietsenstalling die zo groot was als een voetbalveld.
‘En juf,’ vult Roxanne aan, ‘weet je wel hoe groot die kind… uhm … leerlingen daar zijn? Eén jongen noemde ons “smurfjes” en toen voelde ik me nóg kleiner.’
Ik kijk mijn groep in. Iedereen is plotseling heel stil.
Sara kijkt me aan en zegt zachtjes: ‘Juf, ik vind het zo spannend om naar de brugklas te gaan.’
Ik glimlach. ‘Ja, jongens, ook dit hoort bij groep 8. De overstap naar het voortgezet onderwijs is leuk, maar het is heel normaal dat je het ook best spannend vindt. En afscheid nemen doet nu eenmaal een beetje zeer.’
Roxanne zegt met een zucht: ‘Gelukkig duurt dat nog even. Ik zal alles hier echt zo missen: de school, de juffen en meesters, het plein en het voetbalveldje. Ik ga zelfs die kleuters van groep 7 missen. Nou ja … heel soms dan!’
