Column

Er is niks aan te doen. Mijn zoon zit nou eenmaal op een kopieerschool.

Een leerling met smetvrees? Dat is nieuw voor me.

Er staan tien ouders in mijn klas.
Of het klopt dat we zonder overleg een konijn in de klas hebben?

Juf Astrid heeft een juffenzus.

Zo pendel ik zeven weken lang met mijn retro-bingokoffertje op en neer tussen groep 3 en groep 4, waar dagelijks de bingostrijd losbarst en waar dagelijks de leerlingen spelenderwijs leren rekenen.

'Ja, zeg ik dan maar, 'waarom werk jij dan niet in het onderwijs?'

Je bent de leerlingen die ik nooit meer vergeet...

Julia is verliefd. Stapelverliefd. Op Bob, uit groep 5. Wel twee hele groepen hoger.

In de middag had ik al dertien ouders gebeld met de vraag of ze alsjeblieft hun spugende, poepende of ijlende kind konden komen ophalen.

Er wordt heel wat gewiebeld, geduwd en getrokken, met als gevolg complete horrorscenario's in de klas.

De sensatie verspreidt zich als een olievlek over het plein. ‘Misschien wordt ze wel heel ziek!’

Mochten we een Musical Award ontvangen, dan draag ik deze op aan alle leerkrachten.