Enigszins geëmotioneerd loop ik naar het lokaal van groep 8. Ik heb zojuist aan mijn lieve derdegroepers verteld dat ik een kindje krijg en nu wil ik de groep die vijf jaar geleden getuige was van mijn huwelijk persoonlijk inlichten. De kinderen zijn blij me te zien en ik neem plaats voor in de klas. Ik schraap mijn keel en start mijn verhaal. ‘Lieve groep 8,’ begin ik, ‘laatst heb ik jullie beloofd dat ik naar jullie musical zou komen kijken. Maar nu moet ik jullie vertellen dat ik niet zeker weet of ik er wel bij ben.’
Het is even stil. ‘Maar juf, je moet komen hoor!’ zegt Floor. ‘Jij bent twee jaar onze juf geweest! Je hoort erbij!’
‘Dat snap ik,’ leg ik uit, ‘maar op dat moment werk ik niet op school!’ Tweeëntwintig paar ogen kijken mij niet-begrijpend aan.
‘Hoezo juf? Heb je een andere baan?’ wil Martijn weten.
‘Nee, ik heb geen andere baan,’ zeg ik snel. ‘En als ik kom, kom ik met drie personen,’ vervolg ik raadselachtig mijn verhaal.
Groep 8 snapt er helemaal niets van. ‘Piet Roberto is één. Wie is dan de andere?’ vraagt Anna zich af. Ook Donny en Niek pijnigen hun hersens.
Dan zie ik Puck en Patty druk met elkaar seinen.
‘Gefeliciteerd, juf!’ roepen de twee meiden enthousiast.
‘Hoezo, gefeliciteerd? Ze is toch niet jarig?’ Joëlle kijkt mij vragend aan.
‘Oh, wacht!’ roept Jaylinn. ‘Juf, ben je zwanger?’
Ik knik. En dan vallen er heel veel kwartjes. ‘Wat?’ zegt Donny. ‘Ben je zwanger?’
‘Yes,’ antwoord ik. Even ben ik bang voor de reacties. In een groep 8 vertellen dat je een kindje krijgt, is van een iets andere orde dan in een groep 3. Vooral als de Lentekriebels zojuist besproken zijn. Maar gelukkig gaat de groep niet die kant op: er worden keurige vragen gesteld over het geslacht, de datum en hoe ik me voel. Met liefde en plezier beantwoord ik die.
Aangezien het huwelijk vijf jaar geleden al plaatsvond, wil Jonas eigenlijk wel weten waarom het zo lang heeft geduurd. Ik word een beetje rood en kijk paniekerig naar mijn collega. Die geeft me een geruststellende knipoog en dan stamel ik iets over dat Piet Roberto een stukje jonger is, wij nog veel dingen wilden ondernemen, enzovoorts. ‘En ja, soms duurt het gewoon wat langer,’ besluit ik mijn verhaal. Dat snapt groep 8 wel.
Rajesh vraagt of hij een naam voor de baby mag bedenken. Dat zien wel meer kinderen zitten en voordat ik toestemming geef, worden de kladblokken al tevoorschijn getoverd. Bij het maatjeslezen later op de dag mag ik de briefjes met namen in ontvangst nemen. Thuis zal ik ze rustig doornemen.
‘Ik vind het zo leuk voor jullie, juf!’ zegt Anna wanneer ik wegga. ‘We waren bij het huwelijk toen we in groep 3 zaten en nu gaan we van school en dan krijg je een baby. Alsof je op ons hebt gewacht.’ Ik kijk haar met een glimlach aan. De cirkel is rond.
