‘Hoe laat gaan we, juf?’ vraagt Julie, terwijl ze driftig haar haren aan het borstelen is. Lachend antwoord ik: ‘Zo meteen. Nog even geduld dus.’ Met krachtige slag borstelt Julie verder. Je coiffure moet er immers tiptop uitzien op de foto.
Het is weer tijd voor de jaarlijkse schoolfoto. Je zou denken dat de ouders geen behoefte meer hebben aan de schoolfoto, omdat ze dagelijks met hun mobiel toffe kiekjes schieten van hun kroost. Maar niks is minder waar.
Een mooi portretje van zoon- of dochterlief én een traditionele klassenfoto willen ouders toch wel hebben. Voor opa en oma (in een lijstje) of voor later. Lekker nostalgisch.
Dit jaar komt de schoolfotograaf op een dag waarop groep 3 gym heeft. En ja hoor, de fotosessie staat gepland als wij aan de ringen moeten hangen. Ik ruil met mijn collega en moet schuiven met het dagprogramma. Dus om half negen de individuele foto’s, om negen uur in de kring, om kwart over negen het tien-uurtje verorberen, om half tien de groepsfoto en vervolgens naar de gym. Adem in, adem uit.
Als ik om kwart over acht bij de deur sta om de kinderen te begroeten, heb ik stiekem lol. Het lijkt wel alsof we naar een filmpremière gaan. Glittershirts, frisse kapsels met flink wat gel, nieuwe jurkjes; de kinderen zien eruit om door een ringetje te halen. Voordeel van vroeg op de foto is dat ik geen melksnorren en chocomonden hoef te poetsen. En voordeel van vóór de gymles op de foto is dat ik geen kinderen met truien binnenstebuiten of wilde haardossen heb. Dat is in het verleden wel anders geweest. En geloof me, daar waren de ouders niet zo blij mee.
Met mijn clubje fotomodellen in spe hobbel ik naar het lokaal waar de fotografen al klaar staan. In een klik en flits staat groep 3 op de foto. Snel terug naar de klas, de kring in, het pauzehapje eten en dan door naar buiten voor de groepsfoto. Voordat we plaatsnemen op de houten bankjes checken de kinderen elkaars gezicht. Gelukkig heb ik mijn snoetenpoetsers mee, want er moeten her en der nog wat kruimels worden weggeveegd. In een mum van tijd en met een big smile staan we op de foto. Ruim op tijd arriveren we bij de gym.
In de middag mogen mijn lieve leerlingen nog met hun broertjes en zusjes op de foto en aan het einde van de dag ben ik door al dat heen-en-weer-gesjees doodmoe. En dat is wel een dingetje, want dit keer mogen de leerkrachten met hun eigen kinderen op de foto. Mijn lieftallige echtgenoot komt daarom met onze dochter naar school. Twee stralende koppies en een vermoeide juf die last minute met haar snoetenpoetsers nog verf van haar gezicht heeft staan schrobben.
Dát is pas een realistische schoolfoto.
