De Amsterdamse burgemeester Femke Halsema pleit met een aantal andere vooraanstaande Nederlanders – onder andere de voorzitter van de SER, enkele hoogleraren, de voorzitter van de Nationale Jeugdraad, de voorzitter van de Raad voor Volksgezondheid ondertekenden het manifest – voor het geven van meer vrijheden aan jongeren. Jongeren geven in toenemende mate aan slechter in hun vel te zitten. Klachten als vermoeidheid, eenzaamheid en depressie komen steeds vaker voor. De tweede lockdown trekt een zware wissel op de mentale gezondheid van onze toekomst, is de strekking van het manifest. Om die reden verdienen jongeren het dat er als eerste aan hen wordt gedacht bij eventuele versoepelingen van de coronamaatregelen. ‘Niet alleen de risico’s blijven beperken, maar ook verantwoorde risico’s durven nemen’.
Vrijheden
Het RIVM en het OMT hebben houden onvoldoende rekening met de belangen van de Nederlandse jongeren. Omdat ouderen en kwetsbaren het grootste risico dragen bij een besmetting met het coronavirus wordt er – terecht – grote aandacht besteedt aan het beschermen van deze groep in de samenleving. Hoewel jongeren natuurlijk wel het virus kunnen overdragen, worden ze vrijwel nooit (ernstig) ziek. Dit biedt perspectief voor het eventueel toekennen van meer vrijheden aan jongeren. Er wordt hard gewerkt aan sneltesten, waarmee je eventueel (sport)evenementen en het onderwijs op scholen weer kunt laten doorgaan. Daarnaast kun je natuurlijk ook alvast denken aan de vaccinatievolgorde. De ondertekenaars van het manifest erkennen dat jongeren ‘mogelijk niet de lobbykracht van de huisartsen, ic-artsen en anderen die het beleid ingrijpend hebben beïnvloed’ hebben. ‘Daarom pleiten wij nu al vast voor hen.’ Aan de andere kant blijft het nog voor een lange tijd zo dat we te maken hebben met een pandemie en een gigantische druk op de zorg. Iedere verruiming van de coronamaatregelen vertaalt zich in meer besmettingen en meer ziekenhuisopnames. Dan rijst de vraag of er simpelweg wel ruimte is voor versoepelingen. Om over andere hard geraakte groepen in de samenleving nog maar te zwijgen – (horeca)ondernemers, jongeren en ouderen met een handicap etc.
Proportioneel?
Zijn de coronamaatregelen zoals de avondklok nog wel in verhouding tot de (mentale) gezondheid van jongeren? Of wegen de medische belangen van de meest kwetsbare Nederlanders toch zwaarder? Verdienen jongeren voorrang of moeten ze wachten op hun beurt?
