De website www.pulpfictie.nl, het vorige week gelanceerde online literaire tijdschrift, biedt jonge schrijvers kans hun literaire talent te laten zien. ‘Pulpfictie is een site waarop jonge Nederlanders en Vlamingen laten zien dat ze kunnen schrijven. Je vindt er verhalen over het dagelijks leven. Over dat het tegen kan zitten, of juist mee. En over hoe fijn, rot, gênant, of om te lachen dat kan zijn.’
De verhalen zijn ingedeeld in vijf categorieën: XS (tot 50 woorden), S (tot 100 woorden), M (tot 250 woorden), L (tot 500 woorden) en XL (meer dan 500 woorden).
Volgens een artikel in het Parool is pulpfictie.nl deels gemodelleerd naar het Franse viedemerde.fr en het Britse Fmylife.com. Aldaar zag ik dat er ook een Spaanse versie is. Het lijkt me naast een laagdrempelig schrijfplatform ook een uitstekende site voor de moderne vreemde talen: jongeren lezen jongeren over de grens.
Leest u de nieuwsbrief van ScienceGuide? ScienceGuide is een website met een breed scala aan artikelen voor en over het hoger onderwijs, en dus over lerarenopleidingen en dus over het voortgezet onderwijs.
De nieuwsbrief verschijnt wekelijks en bevat altijd artikelen die je wilt lezen. Zo las ik laatst over een onderzoek met lesmateriaal Frans voor dyslectische leerlingen. Ik citeer er een stukje uit: ‘Dyslectische leerlingen scoren gemiddeld een punt hoger met aangepast lesmateriaal, zo blijkt uit de scriptie ‘Dyslexie in de les Frans’ van Marijn van Huet (HAN). “Leesvaardigheid vormt de basis van het Nederlandse vreemde talenonderwijs”, vertelt Jos Brink, opleidingscoördinator Frans bij het Instituut Leraar en School (ILS). “Kinderen met dyslexie hebben dus een probleem.”
Maar er gloort hoop. Brink: “Sinds een paar jaar onderzoeken we het gebruik van meervoudige intelligentie bij het leren van de Franse taal, waarbij iemands sterke eigenschappen worden aangesproken om een oplossing te vinden. Door bijvoorbeeld ergens een liedje van te maken. Of oefenstof in beelden of schema’s vast te leggen.” Marijn van Huet, (oud-)student aan het ILS en nu docente Frans aan het Almende College in Silvolde, wijdde haar scriptie aan de inzet van meervoudige intelligentie en het leren van Frans. En dan vooral gericht op dyslectici. Ze ontwikkelde zelf allerlei beeldende materialen.
De resultaten mochten er zijn. Van Huet: ‘Tijdens een eerste toets scoorden de zeven dyslectische leerlingen gemiddeld een punt hoger dan daarvoor. Ook in de periode erna haalden ze betere resultaten. Hun gemiddelde cijfer was praktisch gelijk aan dat van de rest. Ze hadden er écht lol in om de stof te leren.”
Deze ervaringen sluiten mooi aan bij de serie van Henk Witteman over Meervoudige Intelligenties op onderwijsvanmorgen.nl. Werkt u al langer met de mogelijkheden van Meervoudige Intelligenties of experimenteert u ermee? Deel uw ervaringen met collega’s!
Onder één van die MI-artikelen ontstond deze week een kip-ei-discussie over vrouwen en bèta. Aangezien ik er zelf van overtuigd ben dat je meer bèta wordt als je omgeving aan je al dan niet latente talent appelleert verwees ik naar onderzoeken die dat bevestigen. Iemand vroeg me om een link naar het onderzoeksrapport van Sian L. Beilock dat ik in mijn reactie noemde: Female Teachers’ Math Anxiety Impacts Girls’ Math Achievement. Hierbij dus.
Lezen van een iPad, hoe anders is dat? Penguin gaf deze maand een voorproefje met o.m. een interactief prentenboek. Als u het eerste deel van filmpje bekijkt vraagt u zich waarschijnlijk af wat dit nog met het concept ‘boek’ te maken heeft. De grotemensenboekentoepassingen zijn wel erg leuk, maar is de iPad niet te groot voor mobiele doelen? Ik heb een kleine Sony eReader en die valt ‘s avonds in bed al uit mijn handen. Kun je de iPad wel met één hand vasthouden?
Mark Timmermans schrijft regelmatig op Frankwatching over onderwijs en ICT. Deze maand beschrijft hij in zijn artikel hoe de interactie van technologie, vakinhoud en didactiek samen tot beter onderwijs leiden. Hij wijst in dat verband op het TPACK-model, een model waarin kennis over de interactie tussen leerinhoud, didactiek en technologie samenkomt. De bedenkers van het TPACK model (Matthew J. Koehler en Punya Mishra) geven aan dat ICT binnen het onderwijs op verschillende manieren kan worden gebruikt, snel aan verandering onderhevig is en allesbehalve transparant is voor de eindgebruiker. Dat klinkt voor sommigen waarschijnlijk ontmoedigend, maar Timmermans wil daarom dit jaar nog een site www.tpack.nl openen. Hij geeft alvast wat aanbevelingen:
‘Het TPACK-model kan helpen inzicht te geven welke invloeden technologie heeft op vakgebied van de opleider. De werkgever heeft hierbij een belangrijke rol.
Het is verstandig dat de werkgever randvoorwaarden biedt in de vorm van:
1. Expertise groepen; delen van kennis binnen de diverse onderdelen van het TPACK model
(Bijv. expertise groep “Wiskunde & ICT” of “online video & onderwijs”)
2. Het vastleggen en publiceren van ervaringsverhalen en “best practices”
3. Het aanbieden van literatuur (vaktijdschriften, onderzoeken etc.)
4. Het aanbieden van trainingen en opleiding.’
Nog een mooi artikel op Frankwatching, over Masterpiece 2.0, een ’social media art project’, het eerste schilderij dat is gerealiseerd vanuit een web 2.0-benadering. Zes weken lang konden mensen op de website tegen een kleine vergoeding objecten opsturen die uiteindelijk in een schilderij een rol spelen. Op het schilderij is laag over laag (frame voor frame) een animatie gecreëerd waarin de ingestuurde objecten terugkomen. Dit resulteerde in een stop motion animatie van twee minuten. Echt iets voor de beeldende vakken, welke docent kan dit met zijn klas? Ik wil er graag over schrijven.
Ik heb mijn Twitter-volglijst laten opschonen door de The Twit Cleaner. Nou ben ik geen erg fanatieke twitteraar, maar het was toch aardig om te zien wat dat programma doet. Je gaat naar de site. Daar geef je aan dat je een scan wilt, en daarna gaat het programma aan de slag. Na een paar minuten krijg je in je mailbox een link naar je rapport. Aldaar zie je een overzicht van de twitteraars die jij volgt waar volgens The Twit Cleaner iets mee is, bijv. of iemand sowieso nog actief is op Twitter, of nooit reageert op een ander, of alleen links twittert enz. Je kunt per categorie aanvinken wie mag blijven en wie je niet meer wilt volgen. Daarna krijg je nog meldingen dat het ‘unfollowen’ gestart is en afgerond. Ik heb alleen de volgers verwijderd die Twitter verlaten hebben overigens.
Het lijkt me vooral een handig programma als je enorme hoeveelheden Twitteraars volgt en van opgefriste lijsten houdt. Ik zou ogenblikkelijk van ieders lijst verwijderd worden want ik twitter nauwelijks meer. Geen tijd om anderen te volgen en na een tijdje was ik het gevoel kwijt. Een beetje zoals een stamkroeg waar je lang niet geweest bent. Je herkent nog wel wat gezichten maar je begrijpt niet meer wat er zo leuk was. Voor mij werkt Twitter eigenlijk niet (meer), maar ik zie anderen die nog net zo fanatiek zijn als bij aanvang. Die neuzelen overigens wel vaak: ‘ik rij nu de A59 op’, ‘Ik neem mijn vierde kop thee’. Tja, daar haak ik echt van af.
Als laatste een leuk techno-dingetje gelezen bij Mashable: als je een Android hebt (telefoon ingericht met het Android-platform, een open platform voor mobiele apparaten) kun je nu experimenteren met Gesture Search. Je tekent dan met je vinger een of meerdere letters, bijvoorbeeld in je adresboek, en je vindt de namen die met die letters beginnen.
