Gisteravond won Toni Lucero de Bruin de verkiezing van de beste geschiedenisleraar van 2008 (bekijk hier de uitzending). Hij overtuigde de jury met een persoonlijk verhaal over een Oekraïnse vrouw. Deze docent – maar ook de twee andere genomineerden – onderstreepte maar weer eens dat een geschiedenisleraar vooral goed moet kunnen vertellen. De enthousiaste reacties van leerlingen bevestigen een ander cliché: het lijkt wel of geschiedenisleraren altijd de populairste leraren zijn.
Komende zaterdag gaat de Week van de Geschiedenis weer van start. Als opmaat voor deze week zond de NPS gisteravond het programma Gek van Geschiedenis uit. De verkiezing van de week van de geschiedenis was hier – helaas – maar een klein onderdeel van. Er was ook aandacht voor de verkiezing van het beste historische boek van het jaar en de nieuwe tv-serie Het Verleden van Nederland.
De drie docenten die aan de finale in de tv-uitzending meededen, waren genomineerd door hun leerlingen en gaven in de tv-uitzending een mini-les van een paar minuten. De jury – bestaande uit Tweede Kamer-lid Diederik Samson, tv-presentatrice Sophie Hilbrand en LAKS-voorzitter Jelle Swaan – beoordeelde de lessen. De nominaties werden ondersteund door uitspraken van leerlingen: “Met haar vlieg je door de tijd, ze gaat helemaal op in haar verhaal”, “Persoonlijke verhalen en leuke films maken de les leuker” en “Met deze docent is geschiedenis zeker niet saai!”.
De drie docenten vertelden alle drie een spannend verhaal: Miriam Beijart over de Franse Revolutie, Toni Lucero de Bruin over de Oekraïnse vrouw en Diana Boedo vertelde een aansprekend verhaal over Willem van Oranje en Filips de Tweede. Het waren korte lessen van hooguit een paar minuten, maar het maakte zeker indruk. Veel kijkers hadden vast meer willen zien van de lessen, dus de verkiezing had zeker meer aandacht mogen krijgen.
De jury was zeer enthousiast over alle drie de verhalen, maar vond uiteindelijk toch het verhaal van Toni Lucero de Bruin het meest aansprekend. De les van Lucero de Bruin was eigenlijk een soort meta-geschiedenisles over hoe geschiedenis werkt. Hij legde uit dat geschiedenis persoonlijker en interessanter wordt door persoonlijke verhalen. Helaas kwam hij nauwelijks toe aan het verhaal over een Oekraïnse vrouw die een hongersnood meemaakte, haar vader moest verraden in een rechtszaak en uiteindelijk de oma van de docent werd. Daarmee wordt geschiedenis wel heel persoonlijk. Al met al is de verkiezing van de beste geschiedenisdocent een leuke impuls voor het geschiedenisonderwijs en zeker een goede opmaat voor de Week van de Geschiedenis.
In de Week van de Geschiedenis (11 t/m 19 oktober) besteedt Onderwijsvanmorgen extra aandacht aan geschiedenisonderwijs.
