In 1998 werd de Stemwijzer gelanceerd. Een website waarop je aan de hand van diverse politieke stellingen een stemadvies kunt krijgen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart 2010 had de Stemwijzer een recordaantal gebruikers: ruim een miljoen. In de aanloop naar de verkiezingen van volgende week zijn er meer kieswijzers dan politieke partijen. Kijk bijvoorbeeld op ‘Welke partij past bij mij‘ of op Kieskompas. Je kunt ook bekijken welke politieke partij het groenst is en hoe de verhoudingen liggen als het gaat om internationale vraagstukken. Is de volgende stap een adviessite voor stemwijzers?
Welke site is wel en welke niet betrouwbaar? De enorme keus aan stemwijzers past bij de filosofie van het internet, waarin ruimte is voor niches. Je kunt geen niche bedenken of er is een online vertegenwoordiging voor. Het bovenstaande voorbeeld wijst op een trend in internetland: ‘information overload’. Of anno 2010: ‘filter failure‘. Het is niet de schuld van de grote hoeveelheid informatie, maar een gebrek aan goede filters die je zouden moeten helpen keuzes te maken.
Naarmate elke niche een eigen site krijgt; of sterker nog, elke persoon ook een medium is, wordt het aantal keuzemogelijkheden oneindig. Dit heeft tot gevolg dat we ons meer en meer gaan richten op personen of media die ons kunnen helpen een weg te vinden door het woud van belangenpartijen, keuzemogelijkheden en productaanbieders. In online marketing wordt al gezegd dat 2010 het jaar van de curatoren is. Curatoren zijn de filters waarop wij vertrouwen om een goede selectie te maken. Online zijn het, vooral voor jongere doelgroepen, vaak blogs die de rol van curator innemen.
Als de trend doorzet en het onderwijs digitaler wordt, dan zal bijna als vanzelfsprekend ook het aanbod en de diversiteit van online lesmateriaal toenemen. Als ik alleen al kijk naar de hoeveelheid films, muziek en nieuws waar ik dagelijks toegang toe heb dan verwacht ik dat ook nieuwe manieren van lesgeven gepaard zullen gaan met een groot aanbod aan materiaal. Wie gaat er dan voor zorgen dat leraren de juiste stof aanreiken en leerlingen de juiste methoden volgen? Is de leraar eigenlijk wel klaar voor deze ontwikkeling?
Waarschijnlijk moet de leraar als filter voor de leerling fungeren. Wie filtert voor de leraar? Leraren onderling? Gaat in de nabije toekomst de kwaliteit van het onderwijs afhangen van de manier waarop de leraar ‘connected’ is en zijn of haar kennis filtert? Een leraar die bekwaam is met internet zal wellicht sneller toegang hebben tot betere lesideeën of lesmethoden en daarmee de leerling een beter uitgangspunt kunnen bieden. Of is de leraar altijd al een curator geweest en is dit een natuurlijke rol?
Door Kasimir Landheer.
